Çıraklıktan itibaren demircilik mesleğini icra eden Ahmet Çalışkan, bu mesleğin her zaman değerli olduğunu ifade ederek, “Bu meslek çok güzel bir meslek. Peygamber mesleği olarak bilinir ve Davut Aleyhiselam’dan günümüze kadar süregelmiştir” dedi. Demircilik mesleğinin köklü tarihine vurgu yapan Çalışkan, günümüzde makinelerin artmasına rağmen hala el işçiliği ile üretilen ürünlerin öneminin azalmadığını belirtmektedir. Ancak buna rağmen, özellikle gençlerin bu mesleğe olan ilgisinin giderek azaldığını dile getirmektedir.
Çalışkan, mesleğinde işçi bulmanın zorluğuna da dikkat çekti. Şu anda “kazma, balta ve girebi” gibi çeşitli demir işlerini ürettiklerini, bu ürünlerin Türkiye’nin dört bir yanına dağıtımını yaptıklarını ifade etti. Ancak en büyük sıkıntılarının bu meslekte çalışacak kalifiye işçi ve çırak bulmak olduğunun altını çizdi. “Bugüne kadar 2-3 kişiye demircilik mesleğini öğrettim” diyen Çalışkan, geçmişte yapılan at nalı üretiminin artık tarihe karıştığını belirtti. Günümüzde ise daha çok tarım işlerinde kullanılan aletlerin üretimiyle ilgilendiklerini ve bu durumun kendisini üzdüğünü ifade etti.
Ahmet Çalışkan’ın anlattıkları, demircilik mesleğinin karşılaştığı zorlukları ve gelecekteki belirsizlikleri gözler önüne seriyor. Geleneksel el işçiliğinin giderek yok olmaya yüz tutması, gençlerin bu alana olan ilgilerinin azalması ve nitelikli iş gücünün eksikliği gibi sorunlar, demircilik mesleğinin sürdürülebilirliği açısından büyük bir tehlike oluşturuyor. Mesleğe olan ilginin azalması ve geleneksel üretim tekniklerinin göz ardı edilmesi, sadece bir mesleği değil, aynı zamanda kültürel bir mirası da tehdit ediyor.
Bu bağlamda, Çalışkan gibi meslek ustalarının, gelecek nesillere bu bilgi ve becerileri aktarma noktasında daha fazla desteklenmesi gerektiği aşikâr. Özellikle meslek liselerinde ve sanat okullarında demircilik gibi geleneksel zanaatlar üzerine eğitim sağlayacak programların geliştirilmesi, gençlerin mesleğe yönlendirilmesi ve bu alandaki ilgiye yeniden ivme kazandırılması açısından önemli bir adım olacaktır. Ayrıca, ekonominin bu tür geleneksel iş gücüne ihtiyaç duyduğu da göz önünde bulundurulduğunda, mesleğin tanıtımına, teşvik edilmesine ve bu alanda sunulan fırsatların artırılmasına yönelik çalışmalar yapılması gerektiği ortaya çıkmaktadır.
Sonuç olarak, demircilik mesleği sadece bir meslekten ibaret değil, aynı zamanda kültürümüzün bir parçasıdır. Zanaatkârların bu geleneği yaşatabilmesi için, toplumun bu alanda sensibilizasyonu artırması, genç nesillerin ilgisini çekmesi ve kalifiye iş gücünün oluşturulmasına yönelik adımlar atılması büyük önem taşımaktadır.
